Zaniquelìo(-di fueio-óutuso)
Zannichellia obtusifolia
Potamogetonaceae
Nom en français : Zannichellie à feuilles obtuses.
Descripcioun :Li zaniquelìo soun de pichòti planto d'aigo pas trop couneigudo que dounon d'èr is espigo-d'aigo di fueio primo. La zaniquelìo-di-fueio-óutuso se rescountro soulamen dins li palun sala dóu tèms de la primo e pièi sè à l'après. Se recounèis à si flour masclo dis estamino proun longo (fielat) e à si fueio larjo (0,8 mm) emé lou bout óutus. La planto èi proutegido en listo roujo, categourìo VU (vulnerablo).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 Cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Zannichellia
Famiho : Potamogetonaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1,5 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Aigo
- Palun
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Zannichellia obtusifolia Talavera, García-Mur. & H.Smit, 1986
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788